Ania: Hallelujah Dorota.

Dorothy: Praised be Jesus Christ and the ever Virgin Mary. God bless you, Ania.

Ania: For ever and ever Amen. It’s good for me to talk to you because I would like us to record a testimony that happened last year and its fruits are still there and can be seen. This testimony is really so powerful that I just would like us to talk about it together because it touched me, it touched you and it touched someone else that Jesus wanted to help. I don’t know if you remember I called you it was March 31st 2020

Dorota: Yes I remember Ania and may everything be for the glory of God and the Most Holy Mother.

Ania: Amen. I called you that fully determined, that I am simply looking for the possibility to find accommodation for a man who came out of therapy, he has a job but he has no place to stay. It’s coronavirus, all the hotels are closed, well there’s nowhere to stay. I called all possible friends, asked priests, asked in retreat houses, in agritourism farms. Finally I found a place, but I had to pay for it. I didn’t have any money either, and I didn’t know whether this was the right way or not. To be honest, in the morning I went to mass, I cried and said
– God, you have to do something, since you gave me these people, you gave them to me like children, you have to take care of them. You have to do it, you see I don’t know what to do anymore!

 I called different people and finally you came to my mind, but I’ve already called so many people and actually I thought I’ll call Dorothy, but actually I called with this thought – eh, what good will it do anyway. I was so reluctant, I’m not calling. But when the reluctance came I thought – well, that’s why I’ll call you, I won’t give up, I’ll call you. And I called you on 31 March and I said – Dorota, I’m looking for help for that man, to find him accommodation, I don’t know what to do anymore. I said I treat these people like my children, I don’t know what to do anymore and you remember what you said then?

Dorota: Yes, my dear, I remember. I remember because the day before, on 30 March, I heard a voice from Jesus – Take care of her children!  When I got the call from Ania, I knew that God wanted to help her, Jesus’ children, so that the money would go to those children.

Ania: Well, but you know, it was also very upsetting for me, because at that moment you said: Wait, wait, I’ll check what Jesus said to me the day before and I’ll call you right back. I didn’t know what it was all about. I said, „Okay, okay, I’ll wait. In a moment you called me and said: „I have it written down, Jesus was thinking about you and about this man. Right?

Dorota: Yes, I had a straight answer that I had to give you the money, that it was simply God’s will and God wanted to use me, because Jesus comes in another person. He gives Himself in another person.  I knew, 100%, that this money must be for the person that Ania takes care of.

Ania: But you know, it was also moving, because you said that you even called a friend to tell her what Jesus told you, that I was calling in a moment. For me it was also poignant, because indeed these men most often send me Mother’s Day wishes and I was just telling you so involuntarily that I was already in such determination. And it touched me too, not only that you helped this man. But it also touched me that Jesus sees, that He saw me too, in the sense that indeed all this is happening and He sees it all. And I’ll tell you that when I talk to this man later, because I bailed him out at that time and you both helped me pay the rest. That man a year has passed since then and that man is doing well. This man is doing well. For him, this story is also very powerful, because he knows, he knows that the Lord God heard him, that the Lord God heard him, because he was looking for this job, but he needed accommodation. He had a job, but no accommodation. And God told someone in prayer, just like you, to help him. It is amazing how God listens to us,

Dorota: Yes, God has his time and God comes and heals, He just lives in us, He is alive and real.

Ania: Glory to Him, Dorota, in you, in your friend, in this man whom God saw that he needed help, and in the fact that we can be God’s hands, His ears, and that He wants to speak to us, and speaks.

Dorota: And He speaks.

Ania: And He speaks and lives and really sees the smallest person.

Dorota: We have to be very attentive to His voice, to His light, because He is among us. He lives among us.

Ania: Yes, and this is such material proof – this notebook of yours and my phone, when I was already in such a state of resignation, really, how God is so very, really very alert and sees it all. May God be glorified.

Dorota: We are aware of it, how He uses us and lives in us, aren’t we?

Ania: Yes and may He really work, He’s just Alive and True and so attentive to the details. Like it’s worth taking notes too, because now we can bear witness to the fact that really, every word He said to you, and every word it was fulfilled.  I just told you my story, didn’t I, and you had exactly foreshadowed the day before the words I used, unaware that you had such a word from Jesus at all.  It affected me, too. It really did.  It’s good that you are.

Dorothy: Praise the Lord

Ania: And that you testify to God, and that you listen to Him.  Amen.

Dorota: Amen.

Ania: Dorota, you know what the coolest thing is that I am Ania from Torun and you are from…

Dorota: and I am from Lublin

Ania: And you are Dorota from Lublin, near Lublin. And God works like that at a distance. That’s how He works at a distance. That’s how He arranged us to help this person.

Dorota: God has his children scattered all over the world, all over the globe. And He connects and connects.

Ania: It is amazing. And in the right time and the right place. The day before He announced it.

Dorota: Yes.

Ania: We had this little annunciation.

Dorota: Yes, we were brought together by Our Lady in Medjugorie.

Ania: Yes, we met each other there and that is also wonderful.  Glory to Jesus and Mary.

Dorota: Amen.

Ania: Dorota, you know, I was wondering whether to record this testimony and I thought, well, I’m not going to walk around with it, testimonies are always good, and I’ll call you so that God could tell you something, because I wanted to record this testimony with you.

Dorota: Yes, I didn’t give you that answer right away. I gave it to the Lord Jesus before the Blessed Sacrament, whether Jesus wanted it so that other people could hear this testimony. And when I gave it to the Lord God, I suddenly heard in my heart the words: „Let us share our faith like we share bread”.

Ania: Wonderful, and we were able to record this testimony

Dorota: Yes, and we could record it for the glory of God.

Ania: And you know what, I think that we should now say to everyone: Enjoy your meal.

Dorota: Yes, because God feeds us to the full.

Ania: Bon appetit to all, that they may feed themselves well.

Dorota: With the word of God .

Ania. Yes Alleluia.

Dorota: Amen.

Testimony by Dorota Stanio and Ania Wyrzykowska, 25.11.2021

Translation by Paweł Zawal

Boże znaki #29 / Jezus zajął się dziećmi

Ania: Alleluja Dorotko.

Dorota: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja zawsze Dziewica. Szczęść Boże Aniu.

Ania: Na wieki wieków Amen. Dobrze mi z tobą rozmawiać, ponieważ chciałabym, abyśmy nagrały świadectwo, które wydarzyło się w zeszłym roku, ale owoce jego cały czas są i widoczne są, To świadectwo jest naprawdę tak mocne, że po prostu chciałabym żebyśmy razem opowiedziały o nim, bo ona dotknęło mnie, ciebie i dotknął jeszcze osobę, której Jezus chciał, żeby mu pomóc. Nie wiem czy pamiętasz dzwoniłam do ciebie to było 31 marca 2020 roku

Dorota: Tak pamiętam Aniu i wszystko niech będzie na chwałę Boża i Matki Przenajświętszej.

 Ania: Amen. Dzwoniłam do ciebie, że po prostu jest w determinacji pełnej, że szukam po prostu możliwości znalezienia noclegu dla mężczyzny, który wyszedł z terapii, ma pracę, ale nie ma gdzie nocować. Jest koronawirus, wszystkie hotele pozamykane, no nie ma gdzie nocować. Już po prostu dzwoniłam po możliwych znajomych, księży się pytałam, w domach rekolekcyjnych, w agroturystykach. No w końcu jedno miejsce znalazłem, ale trzeba było za to zapłacić. Nie miałam też pieniędzy i już nie wiedziałam, czy to jest słuszna drogę czy niesłuszna. Przyznam się szczerze, że rano byłam na mszy, popłakałam się mówię tak

– Boże przecież Ty musisz coś zrobić, skoro dałeś mi tych ludzi, dałeś mi jak dzieci, to przecież Ty musisz się nimi zająć. No musisz to zrobić, przecież widzisz, że już nie wiem, co mam robić!

 Dzwoniłam do różnych osób i w końcu przyszłaś mi do głowy, ale już dzwoniłam do tylu osób i właściwie pomyślałam sobie zadzwonię do Dorotki, ale tak naprawdę dzwoniłam z taką myślą – e, co to da, taką miałam niechęć, nie dzwonie. Ale skoro mi ta niechęć przyszła pomyślałam – dobrze, właśnie, dlatego zadzwonię, nie poddam się, zadzwonię do ciebie. I zadzwoniłam do ciebie tego 31 marca i mówię – Dorotko, tak szukam pomocy dla tego człowieka, żeby mu znaleźć nocleg, już nie wiem sama, co robić. Mówię traktuję tych ludzi jak swoje dzieci, juz nie wiem, co zrobić i ty wtedy pamiętasz, co wtedy powiedziałaś?

Dorota: Tak, moja kochana pamiętam. Pamiętam, bo usłyszałam dzień wcześniej 30 marca głos od Jezusa – Zajmij się jej dziećmi!  Jak otrzymałam od Ani telefon to wiedziałam, że Pan Bóg chce, żeby jej właśnie pomóc, dzieciom Jezusa, żeby właśnie te pieniądze poszły na te dzieci.

Ania: No, ale wiesz to było dla mnie też dojmujące, bo ty w tym momencie powiedziałaś – Poczekaj, poczekaj, ja zaraz sprawdzę mam zanotowane, co mi Jezus powiedział w przeddzień i zaraz do ciebie oddzwonię. Ja nie wiedziałam całkiem, o co chodzi. Mówię- no dobrze, dobrze, poczekam. Za chwileczkę zadzwoniłaś i powiedziałaś- rzeczywiście mam tak napisane, Jezus myślał o tobie i o tym człowieku. Prawda?

Dorota: Tak, ja miałam wtedy konkretną odpowiedź, że te pieniądze ja muszę ci przelać, ze po prostu to jest Boża wola i Pan Bóg mną się chce posłużyć, bo Pan Jezus przychodzi w drugim człowieku. On daje siebie w drugim człowieku.  Ja wiedziałam, na 100%, że te pieniądze muszą być dla osoby, którą się zajmuje Ania.

Ania: No ale wiesz, ale to było też poruszające, bo ty mówiłaś, że nawet dzwoniłaś do koleżanki, żeby jej powiedzieć, co Jezus ci powiedział, że ja za chwilę dzwonię. Dla mnie to było też przejmujące, bo rzeczywiście ci mężczyźni najczęściej no często składają mi życzenia z okazji dnia matki i ja ci tak bezwiednie po prostu opowiadałam, że już jestem w takiej determinacji. I też mnie to dotknęło, nie tylko, że ty pomogłaś temu człowiekowi. Ale też mnie to dotknęło, że Jezus widzi, że widział też mnie, w sensie, że rzeczywiście to się wszystko wydarza i On to wszystko widzi. I powiem ci, że kiedy rozmawiam później z tym człowiekiem, bo ja wpłaciłam wówczas kaucję, a wy pomogłyście mi obie wpłacić resztę. To ten człowiek rok minął od tamtej pory i ten człowiek ma się dobrze. Ten człowiek ma się dobrze. Dla niego ta historia też jest bardzo mocna, bo on wie i zna ją, wie, że Pan Bóg go usłyszał, że Pan Bóg go usłyszał, bo on szukał tej pracy, ale potrzebował noclegu. Pracę miał, a noclegu nie miał. I Pan Bóg komuś na modlitwie tak jak tobie powiedział, żeby mu pomógł, właśnie jemu. To jest niesamowite jak Pan Bóg nas słucha,

Dorota: Tak Pan Bóg ma swój czas i Pan Bóg przychodzi i uzdrawia, po prostu On żyje w nas, Jest Żywy i Prawdziwy.

Ania: Niech ON będzie uwielbiony Dorotko w tobie, w twojej koleżance, w tym człowieku, którego Pan Bóg widział, że potrzebuje pomocy i w tym, że możemy być rękoma Boga, Jego uszami, i że On chce do nas mówić, i mówi.

Dorota: I ON mówi.

Ania: I On mówi i żyje i naprawdę widzi najmniejszego człowieka.

Dorota: Musimy być bardzo czujni na Jego głos, na Jego światło, bo On jest wśród nas. On żyje wśród nas.

Ania: Tak, a to taki materialny dowód- ten twój notes i mój telefon, kiedy byłam w takiej już determinacji naprawdę, jak Pan Bóg bardzo, naprawdę bardzo jest tak czujny i tak to wszystko widzi. Niech Bóg będzie uwielbiony.

Dorota: My jesteśmy tego świadome, jak On się nami posługuje i w nas żyje, prawda?

Ania: Tak i niech naprawdę działa, On jest po prostu Żywy i Prawdziwy i tak dba o szczegóły. Jak to warto też robić notatki, bo teraz możemy dać temu świadectwo, że rzeczywiście, co do słowa ci to powiedział, i co do słowa się to wypełniło.  Ja ci po prostu opowiadałam ci swoją historię, prawda, a ty miałaś dokładnie zapowiedziane dzień wcześniej te słowa, które ja użyłam, nieświadoma tego, że ty w ogóle masz takie słowo od Jezusa.  To mnie też dotknęło. Naprawdę.  Dobrze, że jesteś.

Dorota: Chwała Panu

Ania:, I że świadczysz o Bogu, i że słuchasz Go.  Amen

Dorota: Amen

Ania: Dorotko, wiesz, co a najfajniejsze jest to, że ja jestem Ania z Torunia, a ty jesteś

Dorota: a ja jestem z lubelskiego

Ania: a ty jesteś Dorota z Lublina, spod Lublina. I Pan Bóg tak działa na odległość. Tak działa na odległość. Tak nas umówił, żeby pomóc tej osobie.

Dorota: Pan Bóg ma swoje dzieci porozrzucane po całej kuli ziemskiej , po całym świecie. I łączy, i łączy

Ania: To jest niesamowite. I w odpowiednim czasie i miejscu. W przeddzień to zapowiedział

Dorota: Tak

Ania: Takie miałyśmy małe zwiastowanie

Dorota: Tak, połączyła nas Matka Boża Maryja w Medjugorie

Ania: Tak, tam żeśmy się poznały i to jest też wspaniałe.  Niech Jezus będzie uwielbiony razem z Maryją

Dorota: Amen

Ania: Dorotko, wiesz tak zastanawiałam się czy nagrać to świadectwo i myślę, no nie będę z tym chodzić, świadectwa są zawsze dobre, i zadzwonię do ciebie, żeby Bóg tobie coś powiedział , no bo chciałam to świadectwo nagrać z tobą.

Dorota: Tak, ja nie dałam Ani od razu tej odpowiedzi. Oddałam to Panu Jezusowi przed Najświętszym Sakramentem, czy Pan Jezus chce tego., źeby usłyszały inne osoby to świadectwo. I jak oddałam to Panu Bogu to usłyszałam nagle w sercu słowa- dzielmy się wiarą jak chlebem

Ania- No i pięknie, i mogliśmy nagrać to świadectwo

Dorota: Tak i mogłyśmy nagrać na chwałę Boża.

Ania: I wiesz, co i mi się wydaje, że powinnyśmy teraz wszystkim powiedzieć smacznego

Dorota: Tak, bo Pan Bóg nas karmi do syta

Ania: Smacznego wszystkim, żeby się dobrze nakarmili

Dorota: Słowem Bożym

Ania. Tak Alleluja

Dorota: Amen

świadectwo Dorota Stanio, Ania Wyrzykowska, 25.11.2021