Ania: Hallelujah!

Ewelina: Hallelujah! Praise the Lord!

Ania: Listen, after you told me recently that you really don’t need to take medication anymore I said to myself – this is the moment when you will tell your testimony! It touched me so much because I remembered what it was like when your brother gave me the task to find his family and tell them that he was alive and it was such an extraordinary moment because I got the address, I had to go to an unknown place. An unknown person opened the door for me and I gave her a heart with a picture of Mary cut out and I said to her that Ewelina’s brother is alive, here is his phone number. So she looked at me and said – and they left, I have to tell Ewelina right away. And then we met remember on the 1st of September 2019, do you remember?

Ewelina: Yes

Ania: I wanted you to talk about what Jesus did for you during that time because it’s an amazing story.

Ewelina: Yes, especially the fact that my brother was found, whom I had been looking for and praying for so much, and whom I couldn’t help, but I prayed that God would give him people who would help him, because I wasn’t able to, and at that time God worked miracles with him, and then my brother was looking for me. And found me, when my life was in pieces, it was leaning towards death My brother also felt that he had to find me then. So it was an amazing grace from God that he arranged everything in that way,

Ania: What does it mean that it was leaning towards death?

Ewelina: I mean, I got sick in 2016 with a very strange disease, it was an unknown autoimmune disease which the doctors couldn’t diagnose. I simply stopped eating, I couldn’t eat anything, my whole organs, tissues were burning. Practically my body did not accept any food at all. I could not eat any sugar, absolutely no carbohydrates. So even the best diet, let’s say a fruit and vegetable diet, was out of the question. Everything simply burned me from the inside and nobody knew what was happening to me. I was referred for various tests and finally the ANA antibodies came out, which indicated an autoimmune disease, change 3200, but they couldn’t find the cause, which autoimmune disease was it. So they called it a rare autoimmune disease. Of course I went through many clinics, many hospitals in Poland and also here in Scotland I was referred for various tests. However, it was very difficult to find the cause. My body couldn’t cope any more, it was killing itself, but nobody knew what the cause was. I went through many clinics, but no one could really solve the mystery, and of course they just speculated….

Ania; Do you remember saying that there was a stack of papers lying around, and that you went to the doctor and they saw this stack of papers…. how was that?

Ewelina: Yes, yes…because I’ve already had hundreds of tests done, and they actually came up with bad results like my intestines started, microscopic enteritis, which they also didn’t know where it came from? There were some strange epithelia, etc. and they didn’t know how to work it out either, because the test results everywhere were pointing to something, but you couldn’t really put a finger on the cause of it all. That is, the complement components C3, C4 were lowered, but they didn’t know why, because they couldn’t find an autoimmune disease as such, and with such high antibodies it had to show itself. However, there are so many undiagnosed autoimmune diseases that it was simply stated that this is a rare autoimmune disease. And just little by little, my body was killing itself, because – why couldn’t I eat?  No one knew, because it’s just that with autoimmune diseases it varies, but not to the extent that I had. My whole body was burning, my face was swelling after eating, especially the right side, which was also strange. Even when eating I would get bumps on my body and nobody knew what was happening to me.

Ania: And you also had tumours inside?

Ewelina: Yes, inside, the cysts had spread to all the organs, to the kidneys, to the liver, to the spleen, there were polyps there, there were polyps in the large intestine. The intestines were generally bleeding, I already had blood in the stool. It was already very bad. I could not eat anything, I weighed 39 kg and looked miserable. I went for various treatments, from, let’s say, conventional doctors, to unconventional doctors, to various types of practices, which, as I know now, were occult. Well, I simply had to save myself at all costs. Only I finally understood that I didn’t go to the most important place, and even if I did, there was a moment when I went to exorcists and to different ones, but I still went to people.
 
I did not go to God. I believed that if I went to this priest, that if I went to this exorcist, he would help me. But that’s not how it was supposed to be. I really forgot about God, and my every trip to every priest and every retreat was as if to a priest. I had to change my thinking completely.

I just stopped believing that God is love. I believed a big lie, which was sown by the devil, that when I went to see a bio-energotherapist in 2015 and something very bad happened after my visit with her. That is, when I was leaving her (she kept me there for 8 hours), I stopped sleeping at all, I started hearing some voices, some banging on my ears, etc… I had no idea what was happening to me.

And at that time I was, let’s put it in quotation marks, I was a believer, but I believed that people also have the gift, that it simply can’t be anything bad, because people also have the gift. But I didn’t know the spiritual world, that it was not only connected to the gift of people, but to Satan’s deception and his snares and lies. Also, coming from this woman, I stopped sleeping at all, I walked like a shadow, I got some fears…

Ania; And what happened to you?

Ewelina: I became a nervous wreck and even though I started to convert, because I saw a really big spiritual sphere, I saw the spiritual world, I started to convert the wrong way round, because it was also an evil ambush. 

It was that I started to convert, but I started to enter perfectionism, that is, I started to believe that if I am not a perfectionist, if I am not perfect, I cannot count on God’s grace. I started to reproach myself for many things, I became an executioner for myself, that is, whatever God gave me, I knew how to find a paragraph on myself – it’s not, oh no, it’s not in the law, it’s like this, I shouldn’t do this, and I shouldn’t do that.  I had the paragraph before my eyes. I started to torment myself even worse. I simply did not know God’s true love. I had completely drowned it out in myself.

Ania: Didn’t you believe that God loves you truly, for free?

Ewelina: No, no

Ania: That he loved you from the beginning…

Ewelina: Exactly. I believed more of a lie, because there was no one to correct it for me. Even though I went to confession to a really good priest, I thought again that he was too good for me, that he said that, because he was too good for me, I just started to torture myself.

Ania: I remember you saying that you live in fear,

Ewelina: I lived in terrible fear, after what happened to me, I prayed, there were times when I prayed for death. I simply fell ill two years after visiting this woman (in spite of all my sleeplessness, because I couldn’t sleep and I was terribly tired). It was almost two years after visiting her.

Ania; And it got worse and worse.

Ewelina; Exactly, a disease that nobody could diagnose and when there was a period of time when some therapy started to work, for example: transplantation of intestinal flora after clostridium, because I was getting clostridium there, because my organism was already exhausted, it was just at the end. The fact that I went and had virology done means that all the viruses in my body were elevated, all the viruses that a person has, I had them in very high antibodies, so my body tried to fight but it just didn’t have the strength anymore. 

Ania: So how many years have you been ill?

Ewelina: Well, you could say that I was ill for 5 years. I also struggled with this spiritual reality and I tormented myself. But those last three years before the healing were one big nightmare! I simply did not eat anything, my organs burned and I could not sleep. I prayed to sleep, but when I fell asleep I prayed not to wake up.  I was already asking God to take me away from this world. I saw myself as a person over whom God could not have mercy. So I was finished with myself.

Ania; Well, yes, but you see, that’s what the devil tries to plant in us, that God is not so good, that he cannot forgive us everything, that doesn’t love us for free, that doesn’t love us always, that we have to be perfect, and that’s what’s been bothering you ever since…

Ewelina: Yes, because I thought that if I get into something again, or even do something unintentionally, then it’s the consequences of sins, I don’t even have to have a sin, it’s the consequences of sins, so there’s no rescue for me again.

Ania: And what happened, that suddenly, everything changed? That Jesus touched you, that he changed your thinking, healed your body, and what touched me the most was when you said that you don’t take pills anymore, that you’ve been taking them for how many years?

Ewelina: I’ve been taking depression medication for almost 16 years in total.

Ania: Depression, because of what happened to you, once there…once…16 years of depression medication and now Jesus has even freed you from it. What happened that you suddenly met Him so truly?

Ewelina: Yes, we went on a seminar together, Ania. Actually, you took me there on a seminar. Of course, I didn’t count too much on it, because, of course, I also thought, well, Lord Jesus, I’ve already been on so many retreats, I’ve been to so many prayers. I didn’t believe that anything could help me. But then I went on this retreat with a pure heart, I mean pure in the sense that I was finally going to Jesus. I no longer expected anything from people there. I was going to Jesus, if you want, Jesus, you can touch me.  I didn’t expect anything because I’d been to all those priests, I’d already been to so many wonderful professors and all, and I thought to myself – well, if they didn’t help me, right? Well, after all, God works through some priests or some exorcists, too, because if He didn’t touch me then, it means that He won’t touch me again, full stop. And this is how I imagined it. But when I went there, I went in a different mindset, so I was already in such a state of exhaustion that only God was left for me at that moment.  There was no more treatment there, because nothing helped. There were no more natural methods, because nothing helped. There was nothing left. There, pure Lord Jesus remained – no more priests, no more medicine, no more nothing. I just went there, maybe not without hope, because there was hope, because there were people who wanted to help me very much, but I counted only on God! I already knew that a priest cannot help me, only God! I already had a completely different picture of it all, and I remember that I also went to confession then, even though I didn’t know that some things were wrong, but I went to confession with those things. Then I found out that some things I had done were wrong, that I thought were ok, only to find out that they weren’t ok either, and I confessed them, and so on,

Ania: And God touched you?

Ewelina: Yes, I already felt it then, even though we went to two prayers, of course, and the first one, I thought to myself that it didn’t help, so I had to go to the second one. But the word that I heard – you are healed, you have nothing left – I had to accept it! It was hard for me, and without your help, it would probably have been hard for me to plant it in my heart, because our symptoms control us more than believing that Jesus is above all! And it was still like that with me during that period, that just the symptom, ah the symptom, but the symptom doesn’t matter. it is just a symptom and God’s love is different. It can work in time, it can work immediately, you just have to trust God. My stage was that I had it a little bit at a time, for me it was a process that had to continue and I now know why! Because at that time there were also many good things, many miracles that the Lord Jesus showed me, that even though I was in such a state and it was so difficult for me, the Lord Jesus also touched other people. Only I can see it now. I was not able to see it then. Anyway, after the seminar something started to happen. But then I believed the lie that someone had sown in me, that I could do something wrong again. Although many people said that it was absolutely nothing, that everyone practised it, that it was good, it was enough for one person to say that something was wrong, and then the Accuser was ready to attack me. Again I started to scold myself a little bit and then the Lord Jesus acted and showed me: „See, this is not bad, this is not bad either, this is normal life, don’t be afraid of it. And that was the stage, it was a long stage, long conversations, that was the community after that.

Ania; And what evidence do you have, such hard evidence that Jesus healed you of these diseases? Well, because doctors gave you diagnoses, they did tests, they gave you results, but what hard evidence do you have?

Ewelina: There was hard evidence of it, which I missed myself, of course, because of everything that happens, that people are too self-centred, they miss the signs that come, for example, right after I came here to Scotland, I had an ultrasound soon, and when I got this ultrasound, I didn’t really pay any attention to it. The polyps were there on the gall bladder, but the rest, and it wasn’t until later when I looked at the result that I saw I no longer had cysts anywhere. The cysts that were spread all over the body disappeared, so in many organs there were only those polyps left, but they were insignificant on the gall bladder, but that was least important. And then just after some time I went for autoimmune tests.

Anne; It was in January that you had that test? So now you had the blood test in January 2021, right?

Ewelina: I mean it was in general on the 5th of November 2020, and the results came, because you wait quite a long time for them, the results came in January now. Like I told you, right…?

Ania: Yes, something like that…

Ewelina; Yes, because it takes a while to get these results. And in general, because I was still going through the healing process, also that fearful approach to life that Jesus touched was still slowly making itself known, so I thought to myself: gosh, if I’m still so nervous, how can my body recover?  And what surprised me? When the results came in, I just couldn’t believe them!

Ania: These blood results?

Ewelina: Yes, the autoimmune tests, because when I went to see the doctor I had already started to put on weight, I had already started to eat more etc. and she looked at me and said – You know what, I don’t know what you’re doing, but keep doing it. Well, yes, because I already felt better, I didn’t feel those symptoms anymore. I could walk normally, talk again, it was already completely different. But I was still afraid of my thoughts, which were still attacking me a bit. But when the results came in, she still said we’ll see what the results were. Also antinuclear antibodies, which at the beginning were 3200, then 1280, but there were flora transplants and various treatments, but they were still high. Whereas here they came in a slightly positive measure, 160, so practically in the normal range. What’s more, the C3 and C4 components were completely normal, which is our, let’s say, worst enemy in immunology, the ones that indicate lupus or various other autoimmune diseases, and they evened out.

Ania: So after these retreats with Father John Basbabora without any medical treatment Jesus healed you!

Ewelina; Exactly! But it wasn’t just that, it was Father John, but then I don’t know if you remember when we had a prayer before the Blessed Sacrament that we were kneeling in Koszalin, where you also took me to see my brother. I was still stunned by it all and the Lord Jesus told you that He was setting me free!

Ania; Well, He did! And He did it, because if He promises, He does it!

Ewelina; Yes, yes, but the other thing was strange, when I went to the Lord Jesus in my heart, only the Lord Jesus knew my heart, and only He knew how much I needed a hug at that time. Nobody could know it and nobody could remember how much I needed it. And I remember that I said: Lord Jesus, how silly it will look now if I hug Anna, there are people here in the chapel, etc. It won’t be nice. Well, it won’t be nice. And what happened? You turn around and hug me so tightly that I just couldn’t do it anymore, even though I wanted to so much, my arms just fell off. I only managed to say something, but I remember the words – Anne, why did you do that?

Ania: Because when Jesus says so, you have to do it! Ewelina: When Jesus says it, you have to do it! You have to listen to him!

Ewelina; Yes, I remember your answer, „Because Jesus told me to”.

Ania; Well, yes!

Ewelina; And it was already such a strong testimony for me, that Jesus hears me, that He takes care of me, and I think that everything was connected. I was even more focused on myself, I didn’t see how much Jesus was already doing. Jesus had already straightened out my autoimmunity, Jesus had already healed my intestines.

Ania; And those anti-depressant pills, tell me what happened at the end, what else did you take, did you take, did you take because you were afraid?  Because at the end you say „Do you know that I don’t have to take anything anymore”?

Ewelina: Yes, but it was also the Lord Jesus who acted in his own way, because he knows my stubbornness, so when I got the word of knowledge from you, that I don’t need depressants anymore, I still thought to myself, but how? If I don’t take them for a day I’m even more scared than I already am, so if I stop taking them it’ll be even worse and that fear made me even more scared, because how can I stop taking them if I’ve been taking them for so many years, if I stop taking them now it’ll be dramatic.

Ania: And how many years have you been taking them?

Ewelina: 16 years

Ania: Well, that’s something,

Ewelina: I also put them by the Merciful Jesus, like you said, and I took them from Jesus, and I kept crying that I had to take them, that I didn’t want to take them, but I had to. Well, but finally I changed my tactics, so I started to pray, taking these medications from the Lord Jesus, I started to pray like this – Lord Jesus, how I thank you for these medications, thank you, because I also needed them at one time, but I ask you very much, that I could stop taking them as soon as possible. But of course I continued taking them, I’ve got such a stubborn character, until the Holy Spirit started to work in his way, and did something like that, that I just started to feel bad while taking the medications. 

Ania; Hallelujah, Hallelujah,

Ewelina: That’s how the drugs started to make me so mad and I felt so terrible after taking them. I couldn’t function after them, I had a burning in my ducts again, I tell you what. So I took half. No! At first I took it every other day. But it wasn’t any better. So one day I was functioning, and the next day I was walking as if I hadn’t been there. So my husband says: „You’ve been taking drugs again” and I’ve felt like a failure again. But I think, well, why do these drugs have such a bad effect on me. So I started to take half of it.  But I’m thinking, if it’s a half, I have to start taking it every day. But it’s the same with half of the medicine. I say: „What do you mean, Lord Jesus, the medicine is supposed to work as a whole dosage, and even half of it has the same effect on me, what’s wrong? And finally there was a time when I was so unhappy with the drugs that I stopped taking them altogether. Of course there was a time when I stopped taking them, but I thought to myself, no I have to go back, no I can’t do it, and if I stop taking them it will be another 6 weeks before they start working. No, the horror. But the days started to pass and I said to myself, I’ll take it today, I’ll take it tomorrow morning. And so it happened that I kept forgetting to take the medicine. Then I would forget to take it the next day. And so a week or a week and a half passed and I thought to myself – if I don’t take them anymore, I just don’t take them, it’s hard, Lord Jesus I trust in You and I just don’t take them, apparently it has to be like this. Apparently this is the stage when there is no more anti-depressants. And surprisingly I started to feel even better. I mean, once I sort of got off, well maybe not off, because the fear of having to take other drugs, but I started to feel better. I really started to see that my anxiety was going down, that just the more I came to Jesus – Lord Jesus took it away – the more I put my trust in God, not in the drugs, or in some other supplements etc, Well of course there are things that I take that I know I need, like vitamin D3 because here in Scotland we don’t have sunshine, so I know that there are things that I know are supposed to be good for me, but they’re normal things, they’re not things that stun me, that stupefy me etc… And I just don’t believe that Jesus worked so quickly, after so many years, that I could give up medication. I simply did not expect that Jesus would work so strongly in my life.

Ania; But as he told you, see in November 2019, it was November 2019 that he is releasing you from this. See what he freed you from!!!? After a year and a half,

Ewelina: Yes,

Ania; How faithful He is to what He says. How faithful He is? Like really how He loves us. A year and a half…. of everything. 16 years you took those pills, you went to so many doctors. Nobody could do it, nobody!

Ewelina: And we lost practically all our savings, everything we had we practically lost to doctors. You have to add there was a lot of money, it’s indescribable

Ania: And you live, you spread joy, you go to Mass every day and you worship God. How He IS!  How He can change lives.

Ewelina : Yes, it is true

Ania: Telling about His miracles is a constant carol, miracles proclaim.

Ewelina: Yes, yes I even have this idea that everywhere I go I would like to tell it all the time. My husband sometimes shushes me, saying stop it. And I just have the need to say it.

Ania: Yeah, look, you’re alive, you’re eating…

Ewelina; Yes, yes…

Ania; You’re laughing! So how could you not? How could you not if Jesus did it.

Ewelina; Yes, it’s really God’s grace and really everyone should know that simply, where uncertainty creeps in, you have to quickly, quickly resort to Jesus, because these are such gaps in our lives, if the Evil One sees any gap in our lives, in some small area where we don’t trust God and don’t give it to Him, the Evil One will attack us.

Ania; So, should we adore Jesus?

Ewelina; Of course we should!

Ania: May Jesus be glorified and praised for what was perfected in Ewelina, for the fact that I could witness it, for the fact that your family could witness it, all your friends and those who will listen to it. Glory to Jesus,

Ewelina; Yes, glory to Jesus in all of this and may he touch everyone who will listen to this testimony. Truly by His love and grace He heals all infirmities. Truly, let everyone go to Jesus first.

testimony by Ewelina Bartoszewicz / Ania Wyrzykowska / 3.07.2021

Translation by Paweł Zawal

BOŻE ZNAKI #5 I JEZUS uzdrowił choroba autoimmunologiczna i depresja|

Ania: Alleluja!

Ewelina: Alleluja! Chwała Panu!

 Ania: Posłuchaj po tym jak mi ostatnio powiedziałaś, że naprawdę nie musisz brać już leków to mówię- to jest ten moment, kiedy opowiesz świadectwo! Tak mnie to poruszyło, bo przypomniałam sobie jak to było jak twój brat, dał mi zadanie żebym odszukała rodzinę i powiedziała, że on żyje i to była taka niezwykła chwila, bo ja dostałam adres, musiałam pójść w nieznane miejsce. Otworzyła mi drzwi nieznana mi osoba, a ja z sercem wyciętym, z obrazkiem Maryi dałam jej to serce i mówię brat Eweliny żyje, tu jest jego telefon. Tak ona spojrzała na mnie i powiedziała – a oni wyjechali, ja zaraz muszę to powiedzieć Ewelinie. I potem spotkaliśmy się pamiętasz 1 września 2019 roku, pamiętasz?

Ewelina: Tak

Ania: Chciałam, żebyś opowiedziała, o co Jezus zrobił dla ciebie przez ten czas, bo to jest niezwykła historia.

Ewelina: Tak, przede wszystkim to ze mój brat się znalazł, którego szukałam  i za którego się tak bardzo modliłam, a któremu nie mogłam pomoc a modliłam się aby po prostu Pan Bóg dal mu ludzi którzy mu pomogą,  bo ja nie jestem wstanie i w tym czasie Pan Bóg działał z nim cuda, a potem właśnie mój brat szukał mnie. i znalazł mnie w momencie, kiedy moje życie było w rozsypce, praktycznie chyliło się ku śmierci. Także mój brat tez czuł, że musi znaleźć mnie wtedy. Także to była niesamowita łaska od Pana Boga, że to wszystko tak zorganizował,

Ania: A co to znaczy, że chyliło się ku śmierci?

Ewelina: To znaczy ja zachorowałam od 2016 na bardzo dziwną chorobę, była to nieznana choroba autoimmunologiczna, której lekarze nie mogli zdiagnozować. Ja po prostu przestałam jeść, ja nie mogłam nic jeść, mnie piekły całe narządy, tkanki. Praktycznie mój organizm nie przyjmował pokarmów w ogóle. Nie mogłam żadnych cukrów absolutnie żadnych węglowodanów. Także nawet najlepsza dieta, powiedzmy nawet dieta owocowo-warzywna czy warzywna, no nie wchodziło nic w grę. Mnie po prostu wszystko parzyło, piekło od środka i nikt nie wiedział, co się ze mną dzieje. Kierowali  mnie na różne badania w końcu wyszły przeciwciała przeciwjądrowe ANA, które świadczyły o chorobie autoimmunologicznej zmianie 3200 natomiast nie umiano znaleźć przyczyny, która to jest z chorób autoimmunologicznych. Wiec nazywano to rzadka choroba autoimmunologiczna. Oczywiście przeszłam przez wiele klinik, przez wiele szpitali w Polsce i i również  tutaj w Szkocji kierowano mnie na różnorakie badania. Natomiast no bardzo ciężko było znaleźć przyczyny. Organizm tak jakby nie dawał sobie już rady, zabijał sam siebie, ale nikt nie wiedział, co jest przyczyną tego tak naprawdę. Przeszłam przez wiele klinik, no i tak naprawdę, nikt nie mógł rozwiązać tej zagadki oczywiście gdybano tylko….

Ania; Pamiętasz jak mówiłaś ze leży stos dokumentów leży, i ze poszłaś do  lekarza i widzieli ten stos dokumentów….jak to było?

Ewelina: Tak, tak…ponieważ juz robiono mi setki badań, no i tak naprawdę wychodziły złe badania jak np. jelita zaczęły, mikroskopowe zapalenie jelit, które tez nie wiedzieli skąd się wzięło? Były jakieś dziwne nabłonki, itd i tez nie wiedzieli jak to rozgryźć, ponieważ badania, które im wszędzie wychodziły wskazywały im na cos, ale tak naprawdę, nie można było ująć przyczyny tego wszystkiego. Czyli dopełniacze składowe C3, C4 były obniżone, ale tez nie było wiadomo, dlaczego ponieważ choroby autoimmunologicznej jako takiej nie mogli stwierdzić, a ona przy takich przeciwciałach wysokich, juz tak jakby musiała się ujawnić. Natomiast jest tyle niezdiagnozowanych chorób autoimmunologicznych, że po prostu no stwierdzono, że to jest rzadka choroba autoimmunologiczna. No i po prostu tak pomału mój organizm się wykańczał, ponieważ – czemu jeść nie mogłam?  Nikt tego nie wiedział, bo po prostu no przy chorobach autoimmunologicznych jest rożnie, ale nie w takim stopniu jak ja miałam. Mnie parzyło cale ciało, moja twarz puchła po jedzeniu, szczególnie prawa strona, co tez było dziwne. Ja nawet jedząc dostawałam guzy na ciele i nikt nie wiedział, co się ze mną dzieje.

Ania: A Ty w środku tez miałaś guzy ?

Ewelina: Tak w środku torbiele rozprzestrzeniały się po wszystkich narządach, po nerkach, po wątrobie, czy to śledzionie, tam polipy były, w jelicie grubym były polipy. Jelita w ogólne krwawiły, ja juz w kale miałam krew. No było juz bardzo źle. Ja nic jeść nie mogłam, Ważyłam juz 39 kg, no i wyglądałam jak obraz nędzy i rozpaczy. Jeździłam na przeróżne zabiegi od powiedzmy takich lekarzy konwencjonalnych po lekarzy niekonwencjonalnych, po rożnego typu praktyki, które, co już tego teraz wiem, były okultystyczne. No po prostu człowiek ratował się za wszelka cenę. Tylko ja w końcu zrozumiałam, ze nie poszłam w najważniejsze miejsce, a nawet, jeśli, był taki moment, że ja jeździłam i do egzorcystów i do różnych, ale ja ciągle chodziłam do ludzi.

Ja nie chodziłam do Boga. Ja wierzyłam, ze jak pojadę do tego księdza, że jak pojadę do tego egzorcysty, to on mi pomoże. A to nie w ten sposób miało być. Ja zapomniałam o Bogu tak naprawdę i każda moja podróż do każdego księdza i na każde rekolekcje odbywała sie jakby do księdza. Ja musiałam totalnie zmienić moje myślenie.

Ja po prostu przestałam wierzyć ze Bóg jest miłością. Ja uwierzyłam we wielkie kłamstwo ktore mi zasiał zły, że kiedy pojechałam w 2015 roku do bioenergoterapeutki i tam sie wydarzyło cos bardzo złego po wizycie u niej. czyli ja wychodząc od niej (ona mnie tam trzymała 8 godzin) ja wychodząc od niej, w ogóle przestałam spać, ja zaczęłam słyszeć jakieś głosy, jakie hukanie mi do ucha itd… Nie wiedziałam totalnie co się ze mną dzieje.

I w tamtym czasie, ja byłam, powiedzmy w cudzysłowie, ja byłam osoba wierząca, tylko ja wierzyłam, że tez ludzie maja dar, ze po prostu to nie może być nic złego, bo przecież ludzie też mają dar. No nie znalami takiego świata duchowego, ze nie łączy się on nie tylko z darem ludzi, ale z szatańskim podstępem i jego zasadzkami i kłamstwami. Także wychodząc od tej kobiety, ja w ogóle przestałam sypiać, chodziłam jak cień, dostałam jakieś lęki…

Ania; A jak to, co się stało z Tobą?

Ewelina: Ja byłam kłębkiem nerwów i mimo tego, ze zaczęłam się nawracać, bo zobaczyłam tą naprawdę dużą sferę duchową, zobaczyłam świat duchowy, to ja zaczekam się nawracać też tak jakby w złą stronę, ponieważ to tez była zasadzka złego. 

To było to, że zaczęłam się nawracać, ale ja zaczęłam wchodzić w perfekcjonizm, czyli zaczęłam wierzyć, że jeżeli ja nie będę perfekcjonistka, jeżeli ja nie taka idealną, to ja nie mogę liczyć na łaskę Bożą. Ja zaczęłam sobie wyrzucać wiele rzeczy, ja stałam się dla siebie katem, czyli cokolwiek Pan Bóg dawał mi jakieś łaski, ja umiałam znaleźć na siebie paragraf – to nie jest, o nie, w prawie tak nie jest, to jest tak, ja nie powinnam tego, a nie powinnam tego.  Ja miałam paragraf przed oczami. Ja zaczęłam się dręczyć jeszcze gorzej. Po prostu nie znałam prawdziwej miłości Bożej. Ja zagłuszyłam ja w sobie całkowicie.

Ania; Ty nie wierzyłaś ze Pan Bóg cię kocha prawdziwie, za darmo?

Ewelina: Nie, nie

Ania:, Że najpierw cię ukochał…

Ewelina: Dokładnie tak. Ja uwierzyłam bardziej w kłamstwo, którego wtedy nie miał mi, kto sprostować. Mimo ze chodziłam do spowiedzi do naprawdę dobrego kapłana to znowu mi się wydawało ze on jest dla mnie za dobry, że on  tak mówi, bo on jest dla mnie za dobry, ja po prostu zaczęłam się sama katować.

Ania: Ja pamiętam jak mówiłaś ze żyjesz w strachu,

Ewelina: Ja żyłam w okropnym strachu, ja po tym, co się stało dla mnie, ja się modliłam, już były takie chwile, że ja się modliłam o śmierć. Ja po prostu jak zapadłam po dwóch latach w ogólne od wizyty u tej kobiety (mimo tego całego, mojego nie spania itd. bo ja spać nie mogłam i się strasznie męczyłam) ja zapadłam na tę dziwna chorobę. To było prawie dwa lata od wizyty u niej.

Ania; I było coraz gorzej.

Ewelina; Dokładnie, choroby, której nikt nie mógł zdiagnozować i jak był jakiś okres ze jakąś terapia zaczynała działać np: przeszczep flory jelitowej po clostrydium, bo ja tam dostawałam clostridium, bo mój organizm juz wyczerpany, on był po prostu na wykończeniu. To że ja chodziłam i miałam robioną wirusologie czyli wszystkie wirusy w organizmie podniesione, wszystkie ktore człowiek ma, ja miałam ich w bardzo wysokich przeciwciałach czyli mój organizm starał się walczyć ale on po prostu nie miał już siły. 

Ania:, Czyli ile lat chorowałaś?

Ewelina; Czyli w sumie no można powiedzieć ze 5 lat chorowałam. Zmagałam się również z ta rzeczywistością duchową i się zadręczałam. No, ale te ostatnie przed uzdrowieniem, te powiedzmy 3 lata był jeden wielki koszmar! Ja po prostu nic nie jadłam, mnie paliły narządy, ja nie mogłam spać. Ja się modliłam o sen, ale jak zasnęłam to ja się modliłam, aby się nie obudzić.  Ja juz prosiłam Boga, aby mnie zabrał z tego świata. Ja widziałam siebie, jako osobę, nad którą Bóg nie może się ulitować! Czyli ja dla siebie byłam skończona.

Ania; No tak, ale widzisz, to jest właśnie to co ten zły próbuje nam zasiać, ze Bóg nie jest tak dobry, że potrafi nam wszystko wybaczyć, ze nas kocha za darmo, ze nas kocha zawsze, że nie musimy być doskonali, i to od tego czasu ciebie męczyło tak…

Ewelina: Tak, bo ja uważałam, że jeżeli ja znowu wejdę w coś, czy  nawet niechcący zrobię no to przecież to są konsekwencje grzechów, to nawet nie muszę mieć grzechu, to są konsekwencje grzechów to juz znowu nie ma dla mnie ratunku.

Ania: A co się stało, ze nagle, zmienili się wszystko? Że Jezus cię dotknął, że odmienił  myślenie, uzdrowił ciało, i z tego, co mnie najbardziej poruszyło jak powiedziałaś ze juz nie bierzesz tabletek żadnych, ktore brałaś, od ilu lat?

Ewelina; Ja brałam leki w sumie prawie 16 lat depresyjne.

Ania: Depresyjne, przez to, co cię spotkało, kiedyś tam…kiedyś…16 lat leki depresyjne i teraz Jezus nawet cię z tego uwolnił. Co się wydarzyło ze nagle GO spotkałaś tak prawdziwie?

Ewelina: Tak, pojechaliśmy razem Aniu na rekolekcje. Właściwie ty mnie tam zawiozłaś na rekolekcje. Na, które też oczywiście nie liczyłam za dużo, bo oczywiście też pomyślałam, no Panie Jezu ja już byłam na tylu rekolekcjach, na tylu modlitwach byłam. No ja nie wierzyłam, że cokolwiek może mi pomóc. Ale to było wtedy takie coś, że jechałam wtedy na to rekolekcje, ja jechałam z czystym sercem, to znaczy czystym to chodzi mi takim, bardziej o sferę taką, że ja w końcu jechałam do Jezusa. Ja już nie oczekiwałam nic tam od ludzi. Ja jechałam do Jezusa, jak będziesz chciał Jezu to mnie dotkniesz.  Ja już nie oczekiwałam nic bo ja byłam u tego księży ja byłam  już  u tylu profesorów wspaniałych i w ogóle, także sobie myślę – no jeśli oni mi nie pomogli tak? no to przecież przez niektórych księży czy niektórych egzorcystów też działa Bóg, bo skoro  On mnie wtedy nie dotknął to znaczy że już mnie nie dotknie, koniec kropka. I ja sobie tak to wyobrażałam. Natomiast kiedy tam pojechałam ,to ja pojechałam juz taka inna czyli ja juz byłam w takim stanie wyczerpania  że mi w tym momencie został tylko Bóg.  Tam już nie było leczenia, bo nic nie pomagało. Tam już nie było naturalnych metod, bo nic nie pomagało. Tam już nie było nic.

Tam został czysty Pan Jezus, czyli Panie Jezu- już nie ksiądz już nie lek, już nic, nic. Ja po prostu pojechałam może nie bez nadziei tam, bo jednak nadzieję się pokazała, bo byli ludzie, którzy mi bardzo chcieli pomóc, ale liczyłam już tylko na Boga! Już wiedziałam, że nie ksiądz mi może pomóc tylko Bóg! Ja już miałam zupełnie inny obraz tego wszystkiego i pamiętam, że wtedy też odbyłam spowiedź, mimo że nie wiedziałam, że niektóre rzeczy są złe ale poszłam z tymi rzeczami do spowiedzi. Ja wtedy się dowiedziałam, że niektóre rzeczy były złe, które robiłam, które myślałam, że są ok., dopiero się dowiedziałam, że też nie są ok., i się wyspowiadałam z nich itd,

Ania: I Pan Bóg cię dotknął?

Ewelina: Tak, ja wtedy już czułam, pomimo tego, iż byliśmy na dwóch modlitwach, no oczywiście i pierwsza, ja sobie myślałam ze nic nie pomogło no trzeba iść na druga. Ale to słowo ktore usłyszałam, że – jesteś uzdrowiona, nic juz nie masz – ja je musiałam przyjąć! Było mi ciężko i bez twojej pomocy, pewnie byłoby mi ciężko je zasiać w sercu, ponieważ nasze objawy bardziej nami władają niż wiara w to ze Jezus jest ponad wszystko!!! I ze mną tak w tym okresie było jeszcze, że po prostu objaw, acha objaw, ale objaw nie ma znaczenia. to jest tylko objaw, a miłość Boża jest inna. Ona może działać sobie w czasie, może działać od razu, po prostu trzeba zaufać Bogu. Mój etap był taki, że ja miałam to po troszeczku, u mnie to był proces, który musiał trwać i ja teraz wiem, dlaczego! Ponieważ w tym czasie był też dużo rzeczy bardzo dobrych, dużo cudów, które Pan Jezus mi pokazywał, ze mimo ze ja byłam w taki stanie i było mi tak ciężko, to Pan Jezus dotykał tez innych ludzi. Tylko ja dopiero widzę to teraz. Ja wtedy nie bylam w stanie tego zobaczyć za bardzo. No i w każdym bądź razie wydarzyło się tak po tych rekolekcjach, cos zaczęło się dziać.

Ale potem ja uwierzyłam w kłamstwo, ktore znowu ktoś mi zasiał, ze mogłam znowu zrobi cos zległo. Chociaż wiele osób mówiło, że nic takiego absolutnie, to wszyscy praktykują, to jest dobre, to wystarczy ze jedna osoba powiedziała ze cos jest niedobre to juz nade mną był oskarżyciel gotowy. Ja znowu zaczęłam się po trochu biczować i potem z czasem Pan Jezus działał i pokazywał – Zobacz to nie jest złe, to tez nie jest złe, to jest normalne życie, ty się tego nie bój.” I to był etap, to był długi etap, długie rozmowy, to byłą potem wspólnota.

Ania; A jakie masz dowody na to, takie twarde dowody ze Jezus cię uzdrowił z tych chorób? No, bo lekarze dawali ci diagnozy, robili badania, dawali ci wyniki, a jakie ty masz twarde dowody na to?

Ewelina: Twardy dowód na to był, który sama oczywiście ominęłam, przez to wszystko, ze człowiek jest taki za bardzo skupiony na sobie, omija znaki ktore przychodzą, czyli na przykład od razu po przyjeździe tutaj do Szkocji, jakoś niedługo miałam robione usg, no i kiedy dostałam to usg, i tak naprawdę to wcale na nie uwagi nie zwróciłam. Polipy tam zostały na woreczku żółciowym, ale reszta, to ja dopiero po czasie oglądając ten wynik, zobaczyłam ze ja nie mam juz nigdzie torbieli. Mi po prostu poznikały torbiele które były rozsiane po tak naprawdę całym organizmie, czyli w wielu narządach tak naprawdę zostały tylko te polipy tam, ale mało istotne tak naprawdę na woreczku żółciowym, ale to było najmniej istotne. No i potem właśnie po jakimś czasie poszłam na badania autoimmunologiczne.

Ania; To w styczniu miałaś tak? To teraz w styczniu 2021 roku miałaś badania krwi teraz  tak?

Ewelina: To znaczy ono było w ogólne 5 listopada 2020 roku, natomiast wyniki przyszły, bo na nie się dość dugo czeka, wyniki przyszły właśnie w styczniu teraz. Tak jak ci mówiłam, tak…?

Ania: Tak, cos tak było…

Ewelina; Tak, bo to się czeka trochę na te wyniki. Także w ogóle, bo ja jeszcze przechodziłam ten proces uzdrowienia cały czas, także te moje jakby lękliwe podejście jeszcze do życia, ktore Pan Jezus dotykał pomału jeszcze dawało o sobie znać, wiec ja sobie pomyślałam – ojej  jak ja jestem jeszcze taka nerwowa, to jak mój organizm może dochodzić do siebie?  I co mnie zdziwiło? Jak przyszły te wyniki, to ja po prostu nie mogłam w nie uwierzyć!

Ania: Tej krwi?

Ewelina: Tak, badania autoimmunologiczne, tak bo ja w ogóle jak poszłam juz do tej lekarki ja juz zaczęłam tyć, ja już zaczęłam więcej jeść itd.  i ona tak po patrzyła tak na mnie i mówi – Wiesz co nie wiem co ty robisz ale rob to dalej. No tak, bo ja juz sama się lepiej czułam, juz nie czułam tych takich symptomów. Ja mogłam normalnie chodzić, rozmawiać znów, juz było zupełnie inaczej. Natomiast ja jeszcze bałam się tych swoich myśli, ktore mnie jeszcze tam trochę atakowały. Natomiast jak przyszły wyniki właśnie, to ona jeszcze mówiła zobaczymy, jakie wyniki są. Także przeciwciała przeciwjądrowe, ktore na początku wynosiły  3200 potem 1280, ale tam były przeszczepy flory i różne zabiegi, ale i tak były wysokie. Natomiast tutaj przyszły w mianie leciutko pozytywnym, 160 czyli praktycznie w normie. Mało tego te komponenty C3, C4 przyszły całkowicie w normie. czyli to co jest takim naszym powiedzmy najgorszym konikiem w immunologii, które świadczące tam o toczniu czy różnych innych chorobach autoimmunologicznych one się wyrównały.

Ania: Czyli po tych rekolekcjach z Ojcem Johnem Basbaborą bez żadnego leczenia medycznego Jezus cię uzdrowił!

Ewelina; Dokładnie! Ale to nie tylko, to był Ojciec John, ale potem nie wiem czy pamiętasz jak mięliśmy modlitwę przed Najświętszym Sakramentem żeśmy klęczałyśmy w Koszalinie gdzie też mnie zabrałaś do mojego brata, abym zobaczyła się z bratem. Ja jeszcze bylam oszołomiona w tym wszystkim i też Pan Jezus ci powiedział, ze On mnie uwalnia!

Ania; No tak było! I On to zrobił, bo jak On obiecuje to On to robi!

Ewelina; Tak, tak, ale druga sprawa była dziwna, kiedy ja do Pana Jezusa w sercu, tylko Pan Jezus znał moje serce, i tylko On wiedział jak ja bardzo potrzebowałam się wtedy do ciebie przytulić. Nikt nie mógł tego wiedzieć i nikt nie mógł tego pamiętać jak bardzo ja tego potrzebowałem. No i pamiętam, że mówię – Panie Jezu jak to będzie głupio teraz wyglądać jak ja się teraz do Ani przytulę, są ludzie tutaj w kaplicy itd. No nie będzie to fajnie. No i co sie okazało? Ty się odwracasz i przytulasz mnie tak mocno, że ja po prostu juz nie miałam siły tego zrobić i choć tak bardzo chciałam  to mi po prostu ręce opadły. Ja tylko coś z siebie wydusiłam, to pamiętam słowa – Aniu, czemu to zrobiłaś?

Ania: Bo jak Jezus mówi to trzeba robić! Ewelina jak Jezus mówi to trzeba robić! Trzeba Go słuchać!

Ewelina; Tak, pamiętam twoją odpowiedź, „Bo Jezus mi kazał”

Ania; No tak!

Ewelina; I to było juz dla mnie tak silne świadectwo ze Pan Jezus mnie słyszy, ze On się mną tak opiekuje, i to myślę ze wszystko ze sobą było powiązane. Ja będąc jeszcze tak bardziej jeszcze skupiona na sobie, ja nie widziałam ile Pan Jezus juz robił. Pan Jezus juz moją autoimmunologie prostował, Pan Jezus już moje jelita uzdrawiał.

Ania; A te tabletki antydepresyjne powiedz ,to co na końcu doszło, co jeszcze brałeś ,brałaś ,brałeś bo się bałaś a na końcu mówisz – Czy ty wiesz ze ja juz nie musze juz nic brać”?

Ewelina: Tak, ale to też Pan Jezus tak po swojemu działał, bo On zna mój upór taki, więc kiedy ja dostałam właśnie słowo poznania od ciebie, że depresanty już nie będą potrzebne ja jeszcze sobie myślałam no, ale jak? Jak ja nie wezmę go nawet jeden dzień to ja mam jeszcze gorszy strach niż mam, wiec jak ja je przestane brać to będzie jeszcze gorzej i ten strach jeszcze powodował u mnie, że ja się jeszcze gorzej przestraszyłam, bo jak ja mogę przestać je brać skoro ja bratam je tyle lat, to jak przestanę je teraz brać to będzie dramat.

Ania: A ile lat je brałaś?

Ewelina: 16 lat

Ania; No to jest coś,

Ewelina: Także postawiłam je wtedy koło Pana Jezusa Miłosiernego tak jak powiedziałaś, i brałam je od Pana Jezusa, no i ciągle wnet płakałam, że jak je muszę brać, ze ja ich nie chce brać a ja je muszę. No, ale w końcu zmieniłam taktykę, wiec zaczęłam się modlić tak, biorąc te leki spod Pana Jezusa zaczęłam się modlić tak – Panie Jezu, jak ja Ci dziękuję za te leki, dziękuję ci, bo one w swoim okresie też były mi potrzebne, ale ja Cię bardzo proszę, żebym jak najszybciej mogła przestać je brać. No, ale oczywiście ja cały czas je brałam dalej, Juz mam taki uparty charakter, aż Duch Święty zaczął działać po swojemu no i zrobił co takiego, że po prostu biorąc leki ja się zaczęłam żle czuć. 

Ania; No Alleluja, Alleluja,

Ewelina: Tak mnie zaczęły te leki tak oszałamiać i tak się strasznie czułam po nich. Ja nie mogłam po nich funkcjonować, mnie piekło znowu w przewodzie, no mówię, co jest. No to brałam połówkę. Nie!  najpierw brałam co drugi dzień. No, ale to wcale lepiej nie było. No tak jeden dzień funkcjonuję, a drugi znowu chodzę jakby mnie nie było. No już mój mąż mówi – No znowu brałaś leki i w ogóle znowu bylam do niczego. Ale tak myślę, no, czemu te leki tak na mnie źle wpływają. No dobra to zaczęłam brać połówkę.  Ale sobie myślę, jak połówkę to musze je zacząć brać codziennie. No, ale połówce to samo. mówię -No jak to Panie Jezu, przecież lek ma działać od całości a na mnie nawet połówka nawet tak wpływa, no, co jest?

No i w końcu był taki okres że tak mi źle po tych lekach było, że je w ogóle przestałam brać.

Był taki okres oczywiście, kiedy przestałam je brać , ale sobie myślę, nie ja muszę wrócić, nie ja nie dam rady, a jak przestane je brać to znowu zanim zaczną działać minie ze 6 tygodni. No nie masakra. No, ale dni zaczęły tak mijać i mówię sobie no dziś wezmę, jutro rano wezmę. I tak się zdarzyło, ze ja ciągle zaczęłam zapominać wziąć ten lek. Wtedy, co planowałam, że wezmę na drugi dzień to zapominałam brać. I tak minęło tydzień, czy półtora i sobie myślę – Skoro już ich nie biorę to ich po prostu nie biorę, trudno Panie Jezu ufam Tobie i ja ich po prostu nie biorę, widać tak musi być. Widocznie to jest ten etap, ze po prostu koniec z depresantami. No i o dziwo ja się zaczęłam wtedy jeszcze lepiej czuć. Czyli jak juz tak jakby wyrzuciłam, no może nie wyrzuciłam, bo ten strach, że muszę mieć pewnie inne leki, ale ja się zaczęła, po prostu lepiej czuć. Ja naprawdę zaczęłam widzieć, że  mi się obniża lęk, ze po prostu im bardziej przychodzę do Jezusa – Panie Jezu zabierz to – im bardziej pokładam moja ufność w Bogu,  nie w lekach, czy w jakiś innych suplementach itd , No sa oczywiście rzeczy ktore biorę, ktore wiem, że sa potrzebne jak witamina D3 bo tu u nas w Szkocji nie ma słonka,  wiec wiem, że sa rzeczy ktore wiem ze mają mi służą, ale to są normalne rzeczy to nie sa żadne rzeczy ogłuszające mnie, ogłupiające itd… No i po prostu sama nie wierzę do końca jeszcze w to,  że Pan Jezus tak szybko zadziałał, po tylu latach, ze ja mogłam rzucić leki. Ja się tego po prostu nie spodziewałam, że Pan Jezus aż tak mocno zadziała w moim życiu.

Ania; Ale jak ci powiedział, zobacz w listopadzie 2019, to byl listopad 2019 ze cię z tego uwalnia. Zobacz, z czego cię uwolnił!!!? Po półtora roku,

Ewelina: Tak,

Ania; Jaki On jest wierny temu co mówi. Jaki On jest wierny? Jak naprawdę jak nas kocha Półtora roku….ze wszystkiego. 16 lat brałaś te tabletki, byłaś u tylu lekarzy. Nikt tego z ludzi nie potrafił zrobić, nikt!

Ewelina: No i straciliśmy praktycznie wszystkie oszczędności, wszystko, co mieliśmy praktycznie straciliśmy na lekarzy. Trzeba dodać tam poszły naprawdę grube pieniądze, to się nawet nie da opisać

Ania; A Ty żyjesz, zarażasz radością, chodzisz codziennie na Msze Święta i wielbisz Boga. Jaki On JEST!  Jak On potrafi zmienić życie.

Ewelina : Tak ,tak to jest prawda

Ania: Opowiadanie o Jego cudach jest stała kolęda, cuda cuda ogłaszajcie.

Ewelina: Tak, Tak ja mam nawet taki zamysł ze wszędzie gdzie pójdę chciała to ciągle bym chciała mówić. Już mój mąż mnie czasem ucisza,  ze juz przestań. A ja po prostu mam potrzebę mówienia tego.

Ania: No bo tak, popatrz Ty żyjesz, żyjesz, jesz.,..

Ewelina; Tak, tak…

Ania; Śmiejesz się! To jakbyś miała nie opowiadać? Jakbyś miała nie opowiadać skoro to zrobił Jezus.

Ewelina; Tak, to jest na prawdę Boża laska i na prawdę wszyscy powinni wiedzieć ze po prostu tam gdzie wkrada się niepewność tam trzeba szybko, szybko uciekać się do Jezusa, bo to są takie luki w naszym życiu, jak zły zobaczy jakakolwiek lukę w naszym życiu, w jakieś małej sferze nie ufamy Panu Bogu i nie oddamy Mu tego, to zły będzie nas atakował.

Ania; To, co, Uwielbiamy Jezusa,

Ewelina; A pewnie ze uwielbiamy

Ania: Niech Jezus będzie uwielbiony i wysławiony za to, co doskonal w Ewelinie, za to ze mogłam na to patrzeć w tym uczestniczyć, za to ze mogła na to patrzeć twoja rodzina, wszyscy twoi znajomi i ci, co będą tego słuchali. Niech Jezus będzie uwielbiony,

Ewelina; Tak, niech Jezus w tym wszystkim będzie uwielbiony i niech dotyka każdego, kto będzie to słuchał. Naprawdę swoja miłością i łaska leczy ON wszelkie niedomagania. Naprawdę niech każdy idzie do Jezusa, najpierw do Jezusa.

świadectwo – Ewelina Bartoszewicz/ Ania Wyrzykowska / 3.07.2021