OBIEKCJE, dla których wydaje się, że zły ksiądz nie może poświęcić Eucharystii.

1. Mówi św. Jeronimo: „Kapłani, którzy zarządzają Eucharystią i rozdają wiernym krew Pańską działają bezbożnie przeciwko prawu Chrystusa, jeśli myślą, że to słowa celebranta czynią Eucharystię, a nie życie; lub że konieczna jest uroczysta modlitwa, oraz nie zasługi księdza. Otóż to powiedziano: ksiądz, który popełniłeś grzech, nie zbliży się do czynienia obrad Panu”. Ale grzeszny kapłan, ponieważ jest nieczysty, nie ma ani życia ani zasług, których wymaga ten sakrament. Dlatego grzeszny kapłan nie może poświęcić Eucharystii.

2. Jeszcze więcej: mówi św. Jan Damascen, że chleb i wino stają się nadprzyrodzonym ciałem i krwią Pana przez nadejście Ducha Świętego na nich. Ale papież Gelasiusz zastanawia się: „Jak Duch niebieski wezwany do poświęcenia boskiego sakramentu, jeśli ksiądz, który błaga o jego obecność, okaże się, że jest pełen przestępczych działań? « Wtedy zły ksiądz nie może poświęcić Eucharystii.

3. Ten sakrament jest poświęcony błogosławieństwem kapłana. Jednak błogosławieństwo grzesznego kapłana nie jest skuteczne w poświęceniu go, ponieważ mówi Pismo Święte: „Przeklnę wasze błogosławieństwa” (Malachiasz 2,2). Święty Dionizos mówi: „Kto nie jest oświecony, całkowicie upadł z porządku kapłańskiego i uważam, że lekkomyślne jest, że użyje swoich rąk w działaniach kapłańskich i że odważy się wymawiać o boskich symbolach Chrystusa nie mówię modlitw, lecz nieczystych niesław”.

ZAMIENIA mówi św. Augustyn: „W Kościele katolickim, dotycząc tajemnicy ciała i krwi Pańskiej, nie czyni już dobrego kapłana, ani mniej złego, ponieważ tajemnica jest sprawowana nie dzięki zasłudze tego, kto poświęca, ale przez słowo Stwórcy i cnota Ducha Świętego«

ROZWIĄZANIE Trzeba powiedzieć: Jak już powiedzieliśmy, ksiądz poświęca ten sakrament nie z własnej cnoty, ale jako minister Chrystusa, w którego osobie go poświęca. Teraz przez fakt, że jest zły, człowiek nie przestaje być ministrem Chrystusa, ponieważ Pan ma dobrych i złych ministrów i sług, dlatego sam mówi w Ewangelii: „Kim jest więc wiernym i roztropnym sługą, którego Pan postawił na czele z ich niewoli, aby dać im jedzenie w swoim czasie? ” (Mt 24,45). A następnie dodaje: „Ale jeśli zły sługa jest powiedziany w jego sercu: „Mój Pan się spóźnia” (Mt 24,48). A Apostoł pisze: „Niech ludzie nas mają za sługi Chrystusa” (1 do Koryntian 4,1). Ale dodaje też później: „Nic mnie nie wini sumienie, ale nie dlatego jestem usprawiedliwiony” (1 Koryntian 4,4). Byłem więc pewien, że jestem ministrem Chrystusa, chociaż nie byłem pewien, czy jestem sprawiedliwy. Można więc zostać ministrem Chrystusa, nie będąc sprawiedliwym. To podkreśla doskonałość Chrystusa, któremu służycie, jak prawdziwemu Bogu, nie tylko to, co dobre, ale i złe, do czego ich opatrzność prowadzi do samej chwały. Skąd wynika, że kapłani, choć nie są sprawiedliwi, lecz grzesznicy, mogą poświęcić Eucharystię.

ODPOWIEDŹ NA OBIEKCJE:

1. Najpierw trzeba powiedzieć: słowami cytowanymi przez św. Jeronimo obala błąd kapłanów, którzy wierzyli, że mogą godnie świętować Eucharystię tylko dlatego, że są kapłanami, mimo że byli grzesznikami. Św. Jeronimo oblewa to, ponieważ zakazane było zbliżanie się do ołtarza tym, którzy byli splamini (Księga Kapłańska 21,17). Nie przeszkadza to, że jeśli się zbliżycie, poświęcenie, które składacie.

2. Drugiemu trzeba powiedzieć: Przed tymi słowami papież Gelasio pisze te inne: „To tyle szacunku, którego domaga się, jeśli święta religia katolicka, że nikt nie odważy się podejść do jej ceremonii bez czystego sumienia”. Z czego wynika, że próbujesz odwieść grzesznego księdza od zbliżenia się do tego sakramentu. Dlatego następujące słowa: „Jak zstąpi Duch Święty, który wezwał? « należy rozumieć w tym sensie, że Duch nie zstępuje przez zasługi kapłana, lecz przez cnotę Chrystusa, którego słowa wymawia kapłan.

3. Do trzeciego trzeba powiedzieć: Tak samo jak ten sam czyn może być zły ze względu na złe intencje operatora i dobre dla dobrych intencji patrona, tak błogosławieństwo grzesznego księdza, jak tylko jest przez niego obdarzone, jest godne przekleństwa, i jest uważana za niesławę lub bluźnierstwo, a nie za modlitwę. Dlatego mówi się wyraźnie: „przekląję wasze błogosławieństwa”.

Święty Tomasz z Akwinu; Suma teologii, III, q. 64, a. 5; Wydawnictwo BAC

Santo Tomás de Aquino; Suma de Teología, III, q.64, a.5; BAC Editorial