Tajemnica nieprawości ( s. 6) o. Paul Kramer ( POBIERZ) ze strony FATIMA.org https://fatima.org/wp-content/uploads/2018/02/Mystery-of-Iniquity-Ita.pdf cyt ” Objawienia powszechne nie są ściśle niezbędne do zbawienia i dlatego nie należą do Depozytu Wiary. Dlatego też należy je oceniać i wierzyć w nie wyłącznie na podstawie wiary ludzkiej, jeśli uzna się ją za godną wiary. Objawienia te zatem zasadniczo nie stanowią żadnego zobowiązania dla sumienia wierzącego, ponieważ zbawienie nie zależy od nich. Jednakże fakt, że objawienia te różnią się od tych, w które należy wierzyć za zgodą wiary boskiej i katolickiej, nie oznacza koniecznie, że zawsze należy je uważać za opcjonalne dla sumienia jednostki, a zatem można w nie wierzyć lub nie.

Przypominam sobie tekst świętego Alfonsa Marii de Liguori, w którym święty wyjaśniał, że kiedy człowiek otrzymuje objawienie od Pana, ma obowiązek wierzyć i być posłusznym. Wiara w prywatne objawienie sama w sobie nie stanowi aktu wiary, ale nakłada na tę osobę prawdziwy obowiązek moralny. Kiedy nasz Pan przemawia, mamy moralny obowiązek słuchać, wierzyć i być posłusznym, nawet jeśli objawienie nie należy do Depozytu Wiary.

Orędzie Fatimskie nie jest jedynie objawieniem prywatnym w tym sensie, że nie dotyczy jedynie tych, którzy je otrzymali, ani niewielkiej liczby osób. Nie jest też „objawieniem publicznym” w teologicznym sensie tego terminu, gdzie pojęcie to wyraża prawdy należące do Depozytu Wiary; nie jest to jednak również proste „objawienie prywatne” w znaczeniu objawienia, które dotyczy spraw drugorzędnych lub jest skierowane jedynie do niewielkiej liczby osób. Biskup Rudolf Graber z Ratyzbony w Niemczech i teolog ojciec Joseph de Sainte Marie stwierdzili, że Fatima jest „publicznym objawieniem proroczym”15.

ponieważ ma być usłyszane przez cały świat, jak stwierdził Jan Paweł II 13 maja 1982 r. To Matka Boża 13 lipca 1917 r. obiecała, że dokona cudu 13 października, aby ludzie uwierzyli. 13 maja 1982 r. papież Jan Paweł II oświadczył, że Kościół czuje się związany tym Orędziem, ponieważ istnieje moralny obowiązek przyjęcia Orędzia i posłuszeństwa mu, nawet jeśli przyjęcie i uwierzenie w jego treść nie oznacza zgody Boskiej i katolickiej Wiary. Kiedy Niebo mówi, musimy słuchać, tak jak prorok Samuel, gdy powiedział: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha”.

(1 Sam 3:10). Nie możemy po prostu odwrócić się od Pana, który przemawia do nas przez swoją wysłanniczkę, Najświętszą Maryję Pannę, tylko dlatego, że to objawienie nie należy do Depozytu Wiary. Kiedy Pan jasno daje nam do zrozumienia, że przekazuje nam przesłanie, mamy moralny obowiązek go wysłuchać, uwierzyć mu i posłuchaj go”

Przypis 15 Joseph de Ste. Marie, OCD, „Fatima jest spełnieniem biblijnych proroctw”, w książce „Zniewolenie świata czy pokój… To zależy od papieża” s. 12-21, por. „The Fatima Crusader”, nr 17, luty-kwiecień 1985, s. 13; bp Rudolf Graber, „Skąd ten całun milczenia w sprawie Fatimy?” [,,Skąd ten całun milczenia w sprawie Fatimy?”), „The Fatima Crusader”, nr 19, s. 4.